In vitro to jedna z najbardziej zaawansowanych i skutecznych metod leczenia niepłodności, która daje nadzieję wielu parom na upragnione potomstwo. Dzięki postępowi w medycynie rozrodu, technika ta zyskała na popularności, stając się podstawową opcją leczenia dla osób borykających się z poważnymi problemami z poczęciem dziecka. W artykule omówimy, czym dokładnie jest zapłodnienie in vitro, na czym polega i dla kogo jest skierowane.
Na czym polega metoda in vitro?
Metoda in vitro (zapłodnienie pozaustrojowe) polega na połączeniu komórki jajowej z plemnikiem poza organizmem kobiety, w warunkach laboratoryjnych. Proces ten składa się z kilku etapów, z których każdy jest kluczowy dla osiągnięcia sukcesu:
- Stymulacja hormonalna – w pierwszej fazie kobieta przyjmuje leki hormonalne, które mają na celu pobudzenie jajników do produkcji większej liczby komórek jajowych. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie kilku komórek, co zwiększa szanse na powodzenie zabiegu.
- Pobranie komórek jajowych – kiedy jajniki wytworzą wystarczającą liczbę dojrzałych komórek jajowych, są one pobierane w trakcie krótkiego zabiegu, najczęściej przeprowadzanego w znieczuleniu ogólnym.
- Zapłodnienie – pobrane komórki jajowe są łączone z nasieniem partnera (lub dawcy) w warunkach laboratoryjnych. Następnie, po upływie kilku dni, kiedy zarodki zaczynają się rozwijać, wybiera się te o najlepszej jakości.
- Transfer zarodków – wybrane zarodki są przenoszone do macicy kobiety w procedurze nazywanej transferem zarodka. Proces ten jest krótki i nieinwazyjny. W przypadku powodzenia, zarodek zagnieżdża się w macicy, a ciąża rozwija się naturalnie.
Dla kogo metoda in vitro?
Metoda in vitro jest polecana dla par, które przez dłuższy czas bezskutecznie starają się o dziecko i u których inne metody leczenia niepłodności nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Poniżej omówimy najczęstsze przypadki, w których in vitro może być odpowiednim rozwiązaniem.
Niepłodność związana z niedrożnością jajowodów
Jednym z najczęstszych wskazań do wykonania in vitro jest niedrożność jajowodów. Jajowody są odpowiedzialne za transport komórki jajowej z jajnika do macicy, a ich niedrożność uniemożliwia naturalne zapłodnienie. U kobiet z tym problemem, zapłodnienie pozaustrojowe daje szansę na obejście tego problemu, ponieważ zarodek jest wprowadzany bezpośrednio do macicy, pomijając rolę jajowodów.
Niska jakość nasienia
In vitro jest również skierowane do par, w których problem z niepłodnością dotyczy mężczyzny. Niska jakość nasienia, w tym niewielka liczba plemników lub ich niska ruchliwość, może uniemożliwić naturalne zapłodnienie. Dzięki technikom wspomagania rozrodu, jak na przykład mikroiniekcja plemnika do komórki jajowej (ICSI), możliwe jest wyselekcjonowanie zdrowych plemników i połączenie ich z komórką jajową w laboratorium.
Endometrioza
Kobiety cierpiące na endometriozę również mogą skorzystać z metody in vitro. Endometrioza to stan, w którym komórki wyściełające macicę znajdują się w innych miejscach, co może prowadzić do problemów z zajściem w ciążę. Dla wielu pacjentek z zaawansowaną endometriozą in vitro stanowi najlepszą szansę na ciążę.
Brak skuteczności innych metod
Wiele par, które nie mają wyraźnie zdiagnozowanych przyczyn niepłodności, decyduje się na in vitro po nieudanych próbach inseminacji domacicznej lub innych mniej zaawansowanych formach leczenia. W sytuacji, gdy niepłodność jest idiopatyczna (o nieznanej przyczynie), in vitro często okazuje się jedynym rozwiązaniem, które może zakończyć się sukcesem.
Kiedy warto rozważyć in vitro?
Zabieg in vitro zaleca się rozważać wówczas, gdy po 12 miesiącach regularnych starań o dziecko nie udało się zajść w ciążę. W przypadku kobiet powyżej 35. roku życia ten czas skraca się do 6 miesięcy, gdyż płodność u kobiet po 35. roku życia naturalnie się obniża. Wcześniejsze podjęcie leczenia może zwiększyć szanse na sukces, dlatego warto skonsultować się ze specjalistą już na wczesnym etapie trudności z zajściem w ciążę.
Treść promocyjna
Zobacz także:
